Boulev'Art, Benin (2005) Op basis van een projectplan werd ik uitgenodigd voor kunstmanifestatie Boulev'Art in Benin, West-Afrika. Waar ligt Benin? Op Google Maps zoeken...tussen Togo en Nigeria in, 2x zo groot als NL. Een van de weinige democratiën in Afrika, je hoort er zelden iets over. Nog nooit zo ver weg geweest...Reinier ging mee. Tijdens Boulev'Art werd de basis gelegd voor een vergaande samenwerking van Reinier en ik als kunstenaarsduo. Reinier als creatief denker, contactenman; ik de kunstenaar. Kunstenaars kom uit de comfortzone van je veilige atelier en ga maar 2 weken lang buiten werken, middenop de drukste rotonde van een Afrikaanse miljoenenstad, waar het verkeer 6dik omheen raast (gelukkig wel veel bomen voor schaduw, het was er 35 graden!), waar mensen niet bekend zijn met kunst en rijen dik je de godganse dag het hemd van het lijf vragen! Een ervaring; 2 weken gillende dynamiek, hectiek, lachen, warmte, contacten. Onvergetelijk. Fysiek heel zwaar (heet!), mentaal een openbaring.

 

      

 

Mijn plan daar was: ik zoek contact en samenwerking met het onbekende. Met de andere, internationale (vooral Afrikaanse), kunstenaars, en het publiek. Ik ben op een oude trapnaaimachien draagbare kunst van zware ongebleekte katoen gaan maken, in overleg met steeds een andere kunstenaar. Die daarop dan intervenieerde door ofwel te schilderen, een gedicht te schrijven, driedimensionaal aan de slag te gaan. Zo leerde ik in het 'maison d'artistes' waar we ondergebracht waren steeds meer kunstenaars kennen. Twee weken lang werkte ik me ongans, toewerkend naar de climax: een show waarbij Reinier en ik alle motorbrommerjongens van de stad mobiliseerden. Te warm om die kilometer te lopen, namen we de brommertaxi. Dan kletsten we met de meestal enthousiaste bestuurders, en riepen ze op het door te vertellen aan iedere klant; een buzz ging door de wijde omgeving. Een show, het is gratis, er is muziek! Honderden mensen publiek hadden we, het was top. 

Ter plekke startte ik, geholpen door Reinier en steeds meer andere kunstenaars, met het verzamelen van gebruikte, overal op de grond liggende, 'waterzakjes'. De waterzakjes uit Benin vormden de basis voor het project 'Water=Life / l'Eau c'est la Vie'. Zie verder onder het kopje Waterzakjes..

 

        

 

De uiteindelijke presentatie met Reinier als spreekstalmeester. Naast het podium speelde live muziek ter begeleiding. Alles zelf en ter plekke geregeld. Zonder geld. Wonderbaarlijk, want als vrijwel enige blanke in nog onontdekt Benin val je erg op en gaat iedereen ervan uit dat je een wandelende zak met geld bent. Iedereen werd meegesleept door ons enthousiasme. Met veel plezier. Net als wij! Reinier was inmiddels tot 'Chef Protocollaire' van het festival gebombardeerd, een eretitel. Hij deed de contacten, ik zat vrijwel dag en nacht patronen te knippen, achter mijn trapnaaimachien die steeds weer kapot ging. Kreeg ik een andere, ontbrak een essentieel onderdeel. Daar moet je tegenkunnen...een les in onthaasten was het.

 

        

 

Hoe kwamen wij nu in Afrika terecht? Tijdens Filmfestival Africa in the Picture in Rialto te Amsterdam was Beninees kunstenaar (inmiddels gerenommeerd op internationaal niveau) Dominique Zinkpe met zijn project Taxi Wallai naar Amsterdam gehaald om in die kunstauto door de stad te rijden ter promotie van het filmfestival. We raakten aan de praat; hij bleek de organisator van Boulev'Art te zijn. Om kort te gaan: wil je meedoen, stuur dan vooral een projectplan in. En zo geschiedde.