Water=Life / l'Eau c'est la Vie (2007 - 2010), een steeds van vorm veranderende installatie, die de elementen kunst, mode, water- en milieuproblematiek in West-Afrika combineert. Jurken, als textielsculpturen getoond, gemaakt van afval uit West-Afrika: van straat geraapte gebruikte plastic drinkwaterzakjes. Aangevuld met documentaire foto's (deels van en ism Donatien Alihonou uit Benin) en video. Deze expo reisde tussen 2007 en 2010 tussen Nederlandse en West-Afrikaanse galeries, kunstfestivals, museum en biennale Dak'Art 2010 in Dakar, Senegal.

 

        

 

Wat mij zo trof in die zilverachtige waterzakjes uit Benin waren de prachtige prints. Ieder bedrijfje bleek zijn eigen print te maken, vaak met knullige taalfouten:-) Terug in Amsterdam kwam het idee op er jurken van te gaan maken, zeker tien. Dus had ik veel, heel veel zakjes nodig. Via onze kanalen  - Reinier speelde hierin een grote rol - ontstond er een soort waterzakjesroute vanuit 6 verschillende West-Afrikaanse landen naar Amsterdam. Alles zonder geld. Bv. als we hoorden dat een Beninese muziekgroep in Nederland optrad, schakelden we bevriende Beninese kunstenaars in om wat zakjes voor ons te verzamelen en aan ze mee te geven. Had een NL kunstenaar een project in Togo, idem. Enz enz. Zo kwamen er zakjes vanuit Benin, Kameroun, Congo RDC, Senegal, Togo en Burkina Faso. Een hele logistieke onderneming kan ik je zeggen. Waren we in West-Afrika (we bezochten in Benin, Burkina Faso en Senegal) dan verzamelde Reinier mensen om zich heen die mee gingen helpen zakjes van straat rapen, wassen, drogen. Mensen werden meegesleept door ons enthousiasme.

 

 

Hier zie je de prachtige zakjes uit Benin in detail. Subtiel van materiaal, knisperend ziverachtig, met blauwe opdruk. Wat ons ging opvalllen was dat je via de waterzakjes veel over het betreffende land te weten komt. Zakjes uit democratie en vriendelijk land Benin waren subtiel, heel divers, mooi. Zakjes uit buurland Togo, een dictatuur, waren gemaakt van lelijk hard plastic en werkelijk allemaal identiek. Saai. Velen waren zo met vet vuil besmeurd dat ik ze na de wasbeurt heb moeten verven. Dat is de blauw/groene jurk met sleep geworden.

 

        

 

        

Wat is een waterzakje? In NL moest ik dat natuurlijk uitleggen; beter: tonen. Dmv een korte video, door foto's gemaakt in Benin. Hoe de zakjes in een eenmans werkplaats, na geprint te zijn met diens print, gevuld en geseald worden. Hoe ze vervolgens door een auto opgehaald worden en verspreid onder de winkels. Nou ja, straatstalletjes. Waar de mensen hun drinkwater kopen. Wat uit de kraan komt is onveilig..Je bijt er een hoekje vanaf en drinkt. En gooit het vervolgens op straat...er zijn geen vuilnisbakken. 

 

        

 

        

 

Expositie in de entreehal van het Centre Culturel Francais in Cotonou, Benin. Opmerkelijk dat de expositie in Afrika prachtige inhoudelijke discussies opriep, mensen snapten het verhaal erachter, wilden zo graag dat er vuilnisbakken zouden komen, of dat het plastic hergebruikt zou worden. In NL (3 galeries, 1 museum) reageerden de meeste mensen van: o wat een mooie jurken. 

 

                

 

Een show draagbare kunst, een Fotogram fotoproject (nee het is geen vuur maar de fontein bij het Frederiksplein:-) en weer een ander fotoproject.